Φιλοσοφία

     «Ουκ ένι ιατρικήν είδέναι, όστις μη οίδεν ό τι εστίν άνθρωπος.»

(είναι αδύνατο να ξέρει την ιατρική, αυτός που δεν ξέρει ακριβώς τι είναι ο άνθρωπος.)

                                                                                Ιπποκράτης, 460-377 π.Χ.

 

Από τις απαρχές της ιατρικής επιστήμης έχει συντελεστεί τεράστια πρόοδος στην αντιμετώπιση των διαφόρων ασθενειών. Με σύμμαχο την τεχνολογία, το τελευταίο μισό του περασμένου αιώνα συντελέσθηκαν άλματα σε ότι αφορά τη θεραπευτική προσέγγιση νοσημάτων, αλλά και τις στρατηγικές πρόληψης τους. Ένα όμως χαρακτηριστικό της, παραμένει διαχρονικό στο πέρασμα του χρόνου. Αποτυπώθηκε άριστα από τους μεγάλους δασκάλους της αρχαιότητας, και αποτελεί σημείο αναφοράς στο σύγχρονο κόσμο. Αυτό δεν είναι άλλο από την ανθρωποκεντρική θεώρηση της ιατρικής επιστήμης, που στην πρακτική εφαρμογή της αφορά την ασθενοκεντρική προσέγγιση των διαφόρων νοσημάτων.

Ο ιατρός στέκει συνοδοιπόρος στον άνθρωπο που έχει απέναντί του. Ο ρόλος του είναι να εξηγήσει όσο πιο απλά μπορεί τη φύση του νοσήματος που αντιμετωπίζει ο ασθενής του, να παρουσιάσει τη διαγνωστική τακτική που θα ακολουθήσει, και τελικά να συναποφασίσει με τον ίδιο τις όποιες θεραπευτικές παρεμβάσεις, σεβόμενος  πάντα τις επιθυμίες, τις  αξίες και τις συνήθειες του. Με βρίσκει αντίθετο κάθε πρακτική που δίνει παθητικό ρόλο στους ασθενείς μας. Εφόσον θέλουμε να επιτύχουμε το καλύτερο θεραπευτικό αποτέλεσμα, δεν γίνεται παρά να κάνουμε μέρος της θεραπείας και τον ίδιο τον ασθενή.

Η ιατρική πράξη έχει βασικούς, διαχρονικούς κανόνες. Η ιατρική γνώση από την άλλη, δε σταματά να εξελίσσεται. Πιστεύω στη δια βίου εκπαίδευση. Θεωρώ υποχρέωση του κάθε ιατρού να παραμένει ενημερωμένος και ευθυγραμμισμένος με τις πιο σύγχρονες κατευθυντήριες οδηγίες που ισχύουν παγκοσμίως, και αφορούν την αντιμετώπιση των διαφόρων νοσημάτων. Οι αποφάσεις του θα πρέπει να στηρίζονται σε τεκμηριωμένη ιατρική αξιολόγηση, και όχι μόνο στην επίκληση της προσωπικής εμπειρίας, αξία που ευτυχώς τα τελευταία χρόνια κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος στην ιατρική κοινότητα. Η χώρα μας, παρά τα προβλήματα των τελευταίων ετών, μπορεί και πρέπει να ανήκει στις ανεπτυγμένες χώρες, ώστε οι πολίτες της να λαμβάνουν την ποιότητα της ιατρικής επιστήμης που απολαμβάνουν οι πολίτες του υπόλοιπου ανεπτυγμένου κόσμου. Φορέας αυτής της επιστήμης πρέπει να είναι οι λειτουργοί της, οι ιατροί, που χρειάζεται να παρακολουθούν τη διεθνή επιστημονική κοινότητα μέσω παγκόσμιων συνεδρίων, μελετών και βιβλιογραφίας.

Τελειώνοντας θέλω να αναφέρω την αξία της πρόληψης επιπρόσθετα με τα ανωτέρω. Το μεγάλο στοίχημα της εποχής μας σε ότι αφορά την αντιμετώπιση των ασθενειών,  είναι η έγκαιρη διάγνωσή τους. Ακόμα και σε μορφές καρκίνου, μπορούμε πλέον να συζητάμε για οριστική ίαση, και όχι απλά για παράταση της επιβίωσης. Αυτό είναι ένα στοίχημα που καλούμαστε να κερδίσουμε μαζί, ακολουθώντας τις κατευθυντήριες οδηγίες που αφορούν τον προσυμπτωματικό έλεγχο, ανάλογα με την ηλικία και το ατομικό ιστορικό.

Προχωρούμε με σεβασμό στον ασθενή, δίνουμε σημασία στην πρόληψη, εφαρμόζουμε σύγχρονη και τεκμηριωμένη θεραπεία.